F1

Ranking TOP 10 kierowców, którzy nie zostali mistrzami świata

Budnik
najlepsi kierowcy
08.12.2023
Patryk Śliwiński

Formuła 1 to bez wątpienia najbardziej prestiżowy sport motorowy na świecie. Mistrzostwo świata jest równoznaczne z otoczeniem się chwałą i dołączeniem do niezwykle ekskluzywnego grona. Do F1 trafiają najlepsi z najlepszych, a niekiedy walka o tytuł jest tak zacięta i wyrównana, że nawet wybitny kierowca może nie poczuć przez całą swoją karierę smaku zwycięstwa w klasyfikacji generalnej. Oto ranking TOP 10 kierowców, którzy nie zostali mistrzami świata, stworzony przez ekspertów Formuły 1 – Bartka Budnika i Bartka Pokrzywińskiego.

Futbolnews baner FB

10. Robert Kubica – aktualnie zawodnik ORLEN Team – BP

Kierowca, którego absolutnie nie mogło zabraknąć w tym zestawieniu. Od czasu jego jedynego zwycięstwa w Grand Prix Formuły 1 minęło już ponad 15 lat, a nawet jeśli dzisiaj zapytalibyśmy fanów królowej sportów motorowych w dowolnym kraju o tych, którzy mieli mistrzowski potencjał – bez wątpienia pośród innych wymienią nazwisko Kubica. Nasz jedynak w Formule 1 czekał na szansę i odpowiedni bolid pokazując, że jest gotowy wielokrotnie stawać na podium i odnosić zwycięstwa w rywalizacji z pokoleniem takich kierowców jak Hamilton, Alonso czy Schumacher po powrocie do Mercedesa.

Robert Kubica w pierwszej fazie swojej kariery w Formule 1, czyli w latach 2006-2010 zdobył uznanie i szacunek najlepszych kierowców na świecie, a sukcesami w rajdach i wyścigach długodystansowych w późniejszym okresie kariery potwierdził swoje kompetencje. Nikt nie ma złudzeń – gdyby kilkanaście lat temu Polak dostał w swoje ręce konkurencyjne narzędzie i wsparcie zespołu na dystansie całego sezonu, mógłby walczyć o mistrzowskie tytuły.

9. Gerhard Berger BB

Wielka nadzieja Austriaków na kolejnego mistrza świata. To miał być ten kierowca, który pójdzie w ślady Jochena Rindta i Nikiego Laudy. Na papierze miał dorównywać talentem wyżej wymienionej dwójce i rywalizować w latach 80. o najwyższe laury. Miał ku temu wymarzone warunki, bo jeździł dla takich zespołów jak Ferrari czy McLaren. To pozwoliło mu dwukrotnie zająć trzecie miejsce w mistrzostwach. W 1988 roku ustąpił jedynie Sennie i Prostowi w legendarnym McLarenie MP4/4. Do tego to właśnie on wygrał ten jedyny wyścig, gdzie ten duet nie triumfował w tamtym sezonie. Drugi raz udało mu się to w 1994 roku. Tam musiał uznać wyższość Schumachera i Hilla. Pomimo niewątpliwego talentu, który przełożył się na 10 zwycięstw, 48 podiów i 12 pole position, nigdy nie udało mu się realnie zawalczyć o tytuł.

8. David Coulthard – BP

Czterokrotny drugi wicemistrz świata Formuły 1 i wicemistrz z 2001 roku, a przede wszystkim zwycięzca aż 13 wyścigów. Szkot zadebiutował w Formule 1 w 1994 roku w Williamsie zastępując miejsce pozostawione po tragicznie zmarłym wielkim mistrzu Ayrtonie Sennie. Coulthard jeszcze w swoim debiutanckim sezonie stanął na podium w Portugalii, gdzie rok później odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w F1. Po ekipie Williamsa przyszła pora na McLarena, gdzie David święcił swoje największe triumfy u boku Miki Hakkinena, którego później zastąpił Kimi Raikkonen. DC był tym, który pomógł Red Bullowi rozwijać swój projekt w Formule 1 i zapewnił im pierwsze podium w F1, w Monako w 2006 roku. Swoją drogą o potencjale Coultharda niech świadczy fakt, że Szkot zwyciężał w księstwie hazardu dwukrotnie – w 2000 i 2002 roku.

7. Jacky Ickx BB

Belgijska legenda ścigania. Człowiek, który aż sześciokrotnie wygrywał legendarny wyścig Le Mans 24h. Dokonywał tego w trzech dekadach, bo rozłożyło się to na lata 60., 70. i 80. W Formule 1 były dwa wicemistrzostwa. W 1969 roku musiał uznać wyższość Jackiego Stewarta, który rozniósł wtedy stawkę. Rok później nie dogonił Jochena Rindta w ostatnich trzech wyścigach sezonu. Austriak stracił życie w trakcie weekendu na Monzie. 8 zwycięstw, 25 podiów, 13 pole position. Jazda dla takich firm jak Lotus, Ferrari, Brabham czy McLaren. Jednak w F1 zabrakło kropki nad i. Do triumfów w Le Mans można też dodać wygraną w rajdzie Paryż Dakar w 1983 roku. Absolutnie wszechstronny kierowca.

6. Felipe Massa – BP

To miał być i przez moment był następca Michaela Schumachera w Ferrari. Co więcej, Felipe trafił na okres, w którym Scuderia była naprawdę piekielnie konkurencyjnym zespołem. W sezonie 2007, kiedy w McLarenie prowadzono wojnę domową, tytuł mistrzowski zgarnął jego zespołowy kolega – Kimi Raikkonen, ale rok później wszystko było już jasne – Felipe miał być mistrzem świata! Nawet przez kilkanaście sekund nim był po bardzo trudnym sezonie rywalizacji z Lewisem Hamiltonem.

Brazylijczyk ścigał się w Formule 1 w latach 2002 – 2017, wyłączając sezon 2003. W tym czasie wygrał 11 wyścigów, aż 41 razy stał na podium, 16 razy startował z pole position i 15 razy wykręcił najszybsze okrążenie. To bez wątpienia jeden z tych, którzy zasługują na tytuł mistrzowski!

5. Carlos Reutemann BB

Argentyna jest na czwartym miejscu jeżeli chodzi o ilość tytułów mistrza świata kierowców. Jest tylko jeden problem… Wszystkie co do jednego należą do Juana Manuela Fangio! Pięciokrotny mistrz świata nigdy nie miał godnego następcy, a jeżeli szukać to najbliżej był właśnie Reutemann. Jeździł w Brabhamie, Ferrari czy Williamsie, kiedy te zespoły miały realną szansę w walce o mistrzostwa. Trzykrotnie był trzeci w generalce, a w 1981 roku do tytułu zabrakło mu dwóch punktów, kiedy mistrzostwo wydarł mu Nelson Piquet w ostatnim wyścigu sezonu na parkingu hotelu Ceasar’s Palace. 12 zwycięstw, 45 podiów i 6 pole position w całej karierze. Niewiele zabrakło Reutemannowi, aby powtórzyć sukcesy Fangio. Ciekawym jest fakt, że po karierze wyścigowej poszedł w stronę polityki i tam również odniósł mnóstwo sukcesów.

4. Ronnie Peterson – BP

Niesamowicie szybki kierowca, który odszedł zdecydowanie zbyt szybko ponosząc śmierć na skutek obrażeń po tragicznym wypadku na torze Monza w 1978 roku. Szwed Ronnie Peterson w latach 70. zasiadał za kierownicą takich bolidów jak March, Lotus czy Tyrrell, niemal zawsze mając za swoimi plecami legendarną jednostkę napędową Forda. Peterson zasłynął z rywalizacji z największymi kierowcami tamtego okresu jak Jackie Stewart, Emerson Fittipaldi czy Niki Lauda. 10 zwycięstw, 26 podiów, 14 pole position i dwa tytuły wicemistrzowskie.

3. Gilles Villeneuve BB

Enzo Ferrari nie zwykł się zbytnio spoufalać ze swoimi kierowcami. Włoch zdawał sobie sprawę, że zbytnie przywiązywanie się do kierowców w tym sporcie nie było najlepszym pomysłem. Jednak Gillesa miał traktować jak swojego syna. Kanadyjczyk był talentem najczystszej wody i wszyscy doskonale zdawali sobie sprawę, że mistrzostwo jest tylko kwestią czasu. W swoich czterech sezonach w Formule 1, raz został wicemistrzem świata i to tylko dlatego, że wtedy “jedynką” w Ferrari był Jody Scheckter. Villeneuve zajmował się pomaganiem swojemu koledze, który właśnie wtedy, w 1979 roku, został mistrzem świata. Niestety nie mógł wykorzystać w pełni swojego potencjału przez makabryczny wypadek na Zolder, który zabrał mu życie w 1982 roku.

2. Juan Pablo Montoya – BP

Facet, który na swojej stronie na Wikipedii ma osobną zakładkę na tabele z wynikami. Pomijając zwycięstwa w Brytyjskiej Formule 3 czy seriach juniorskich, Juan Pablo Montoya był przede wszystkim kierowcą, który debiutował w Formule 1 w 2001 roku, dosłownie sezon wcześniej wygrywając słynny wyścig Indianapolis 500 w swoim pierwszym podejściu. Niewiarygodny talent, ogromny potencjał i bardzo duża odwaga za kierownicą często przekształcały się w zawrotną prędkość na torze. Zaledwie 5,5 roku w Formule 1, reprezentując przy tym barwy Williamsa (jeszcze z BMW) oraz McLarena. Skuteczne wkurzanie Michaela Schumachera i odbieranie mu zwycięstw w latach dominacji Ferrari. Wiecznie gotowy do ataku, impulsywny i brawurowy. 7 zwycięstw w F1, 30 podiów, 13 pole position i 12 najszybszych okrążeń – część z jego rekordów pozostała w historii naprawdę na długo. Co więcej, jeżeli któregoś pięknego dnia Juan wystartuje w LeMans w konkurencyjne ekipie i wygra w klasie hypercarów będzie to oznaczało, że zgarnie potrójną koronę motorsportu – dwukrotnie wygrał wcześniej Indy 500 i w sezonie 2003 wygrał na torze ulicznym w Monako.

1. Striling Moss BB

Wraz z biegiem lat zmieniają się najlepsi w historii. Dyskutuje się czy to Senna, Hamilton, Schumacher czy Fangio. Teraz coraz częściej pojawia się także nazwisko Verstappen. Jednak jest taki tytuł, który właściciela nie zmienia i to się raczej nigdy nie zmieni. Stirling Moss to bezapelacyjnie najlepszy kierowca w historii, który nigdy nie został mistrzem świata. Czterokrotny wicemistrz świata trzykrotnie stawał na najniższym stopniu podium. To wszystko w siedmiu sezonach z rzędu! Brytyjczyk wygrywał we wszystkich seriach wyścigowych w jakich się ścigał. Dosłownie patrząc na jego statystyki, można uznać, że wygrałby w czymkolwiek, co miało silnik. W końcu triumfował w 212 wyścigach na 529 w których wystartował. W jakichś 90% z nich nie schodził z podium. O ile z wcześniejszymi pozycjami można polemizować i ustawiać to nieco inaczej – tutaj po prostu nie wolno!

Ranking powstał we współpracy z ORLEN

Budnik
najlepsi kierowcy
Orlen
Pokrzywiński
ranking F1
Roberta Kubica
La Liga
Robert Lewandowski przyznaje, że był o krok…
21.11.2024
Rafał Dubiel
Borussia Dortmund
FC Barcelona
Ekstraklasa
Jagiellonia Białystok ukarana przez UEFA
21.11.2024
Rafał Dubiel
Adrian Siemieniec
ekstraklasa
Piłka Nożna
Niesamowita forma popularnego Chińczyka! To…
21.11.2024
Rafał Dubiel
Chinese Super League
CSL
Okiem kibica
Nowy właściciel Rouen celuje w Ligę…
21.11.2024
Marcin Ziółkowski
Championnat National
FC Rouen