Taarabt: „W Milanie byłem zdecydowanie najlepszy”

Fani mnie kochali i nadal mi to pokazują. Piszą do mnie w social mediach, witają się, gdy spotykają mnie we włoskich restauracjach tutaj, w Dubaju. Byłem tam tylko przez sześć miesięcy (westchnął – przyp. MZ). I właściwie za każdym razem pytają mnie, dlaczego Galliani mnie nie kupił… Już po dwóch miesiącach byłem pewny, że dojdzie do wykupu, ale wszystko się zmieniło. Nie chcę zabrzmieć arogancko, ale byłem wtedy zdecydowanie najlepszy. Tam był Balotelli, Kaka i Robinho, Seedorf mnie kochał, byłem w niebie. Już po dwóch miesiącach mówiono, że mam zostać na stałe, jednak latem wszystko się zmieniło.

Szokujące było dla Marokańczyka, gdy zobaczył… przestraszonego psa Mario Balotellego po przejażdżce autem. Włoch to jeden z największych „oryginałów” w futbolu. Taarabt opowiada ze szczegółami:

Warto tutaj dodać, że Balotelli uznał Taarabta lepszym technicznie od… Neymara. Były piłkarz QPR wspomniał pierwsze treningi w Milanello, gdzie miał do czynienia z Kaką, Robinho czy właśnie Balotellim. Na początku nie wiedzieli w ogóle kim jest Adel Taarabt, lecz zrobił na nich duże wrażenie umiejętnościami technicznymi. Robinho był później wręcz oszołomiony i zapytał Clarence’a Seedorfa skąd się do cholery taki piłkarz wziął w Milanie. Powiedział nawet pół żartem, pół serio, żeby trener dał sobie spokój z nim, a wystawiał właśnie Taarabta, bo jest taki dobry.

Nie zabrakło wątku Silvio Berlusconiego, na którego zdążył jeszcze trafić: – Eh, co za klasa. Jak przybył do Milanello, zatrzymał trening, bo jego helikopter przelatywał nad ośrodkiem treningowym. Milan z nim był wyjątkowy, był czymś więcej. On zamienił Dolce & Gabbana na Diesla, mieliśmy też francuskiego szefa kuchni, który gotował nam posiłki nie z tej ziemi podczas wyjazdów. Wśród moich ulubionych dań był makaron z pesto.

Mam dwa wyrzuty sumienia. Brak wykupu przez Milan i to, że nie podpisałem umowy z PSG. We Francji moja kariera mogła się zmienić. (…) Szczerze mówiąc, straciłem trzy czy cztery lata swojej kariery. Mogłem podejmować inne decyzje, zagrać więcej meczów w Lidze Mistrzów, ale z drugiej strony żyłem w Portugalii, Anglii czy Włoszech.

Nigdy nie odczuwałem niepokoju, grając w piłkę nożną, podczas gdy niektórzy koledzy z drużyny biegali do łazienki, żeby zwymiotować przed ważnymi meczami. Uwielbiałem podawać piłkę między nogami przeciwników, to było moją ulubioną umiejętnością, Osiągnąłem co chciałem, zrobiłem to po swojemu dobrze się bawiąc i jestem z tego dumny.